Jak ten czas szybko biegnie. Dopiero co byliśmy na letniej, a już zakładamy trapery, pakujemy plecaki i wraz z naszym Doktorkiem okrętujemy się w Polregio relacji Kraków – Sucha Beskidzka, by ignorując panujący w nim ścisk, czym prędzej zacząć Jesienną Szkołę Fizyki 2023, bo
„W Beskidzie, zapach miodu w bukowych pniach
Tutaj wracam, gdy ruda jesień
Na przełęcze swój tobół niesie”
A. Wierzbicki
Stryszawa wita nas powiewem gorącego halnego i już wiemy, że gdy tylko wrzucimy coś na ruszt i powalczymy co nieco z testami z grawitacji, natychmiast udamy się na długą, nocną przechadzkę po jej urokliwych zakątkach.
Oczywiście zgodnie z utartą tradycją pichcimy ruskie w ziołach, gitara Szymka milknie dopiero o brzasku, a my, wbrew zwyczajom ptaków, rzucamy się pryczom w objęcia, bo przecież już za chwilę koncert wodospadów na Upornym Potoku, wędrówka na Jałowiec (1111) i popołudniowa strawa w Czarciej Chacie.
Oczywiście po tradycyjnym rosołku chciałoby się dłużej poleniuchować, poleżeć nieco na trawie oraz pogadać o tym i owym z przymrużeniem oka.
Musimy się jednak zbierać, bo droga daleka, a wieczorem na stryszawskim Orliku czeka nas mecz piłki nożnej, a po nim rytuał rozpalania ogniska, pieczenie kiełbasy i oczywiście głośne śpiewy przy blasku Księżyca.
A gdy świt zacznie zaglądać do okien schroniska, znowu udamy się na spoczynek, bo przecież już za chwilę kolejna odsłona szkoły fizyki i podbój Suchej Beskidzkiej. A w niej renesansowy zamek, urokliwy park, Wzgórze Konfederatów Barskich, przejście przez kołyszący się most na linach i wieża widokowa.
Trzeba jeszcze skosztować słynnego suskiego żuru w XVII – wiecznej Karczmie Rzym i poddać się nastrojowi „Pani Twardowskiej” w psychodelicznym wykonie Jakuba, oddającym to, co działo się w głowie wieszcza Adama, gdy odwiedził to miejsce.
A potem już tylko neogotycka zabudowa wzgórza kościelnego, pizza i Polregio – tym razem prawie całe dla nas. Mniam, mniam.
