Czymże byłoby spotkanie opłatkowe naszej klasowej rodzinki, gdyby w ten wyjątkowy dzień nie zgromadziła nas szczera chęć życzenia sobie wszystkiego co najlepsze i nieodparte wrażenie, że przyjaźnimy się od zawsze, chociaż spotkaliśmy się zaledwie 4 miesiące temu.
Czymże byłoby celebrowanie wspólnej radości, gdyby nie towarzyszyło mu wsłuchiwanie się w opis narodzenia Pana według Ewangelii św. Mateusza, śpiew kolęd, światło choinki i tradycyjne wigilijne potrawy.
Wreszcie, gdzie indziej niż w kultowej nowohuckiej restauracji „Stylowa”, my dziewczyny i chłopcy z bieńczyckiego liceum Sióstr Salezjanek moglibyśmy spędzać ten „ciepły grudniowy dzień, w którym gasną wszelkie spory, w którym radość wita wszystkich”, a nasz Doktorek życzy nam, abyśmy nigdy nie utracili niczego ze swej wyjątkowości, pasji życia i uroku osobistego, zawsze cieszyli się z bycia razem, oraz zapewnia nas, że wierzy w to, iż wykorzystamy swój niebagatelny potencjał i zajdziemy w życiu bardzo daleko.
